Eet alle dagen groente
14 september 2024 - Vandaag hield Hart Haarlem een open dag. Je kon er proeflesjes doen, onder meer in theatersport, foutloos rekenen en dans 50+. Ook bij de Hart Muziekschool op de eerste etage kon je ‘jouw creatieve talent ontdekken’. Mijn dochter Kate (15) wilde wel met me mee.
Uit het trappenhuis kwam ons een kakofonie tegemoet van gitaar, accordeon, xylofoon, dwarsfluit en nog veel meer andere instrumenten, allemaal bespeeld door kinderen in de basisschoolleeftijd. In voelde me een beetje uit de toon vallen, was niet echt de doelgroep. Maar met Kate als mijn alibi ben ik alle lokalen afgelopen, op zoek naar de docent basgitaar. Want mijn missie vandaag was: een basgitaar vasthouden en antwoord krijgen op een heleboel vragen: Is basgitaar spelen makkelijker dan gitaar? Hoeveel lessen moet je gevolgd hebben om in een band te kunnen spelen? Lessen hier nog meer mensen van 51 en ouder die van indie rock, postpunk en andere niet zo courante muziekgenres houden? En is het met mijn geschiedenis van muisarm, frozen shoulder en breiarm niet vragen om een bas-arm?
De docent basgitaar had net lunchpauze, ik moest even geduld hebben. Toen ben ik gaan buurten in het hoorn-lokaal. Toen ik een jaar of 14 was, heb ik dat instrument gespeeld in de plaatselijke fanfare, en ik wilde weten of ik het nog kon. Dat viel niet mee, ik blies me een ongeluk en toch kwam er weinig geluid uit het instrument. Ik voelde hoofdpijn opkomen. Bovendien werd ik een beetje zenuwachtig van de mensen die in de deuropening stonden toe te kijken. Lucht persen in een ventiel is geen flatteus gezicht, daar was ik me erg van bewust.
Een half uur later kon de basgitaardocent me ontvangen. Er stond een kindermaatje basgitaar voor me klaar en een MacBook met tabulatuur. Eet Alle Dagen Groente, E A D G. Dat is het ezelsbruggetje voor de namen van de snaren, van boven naar beneden. Daar wandel je als het ware overheen met je wijs- en ringvinger. En verder is het een kwestie van frets tellen – als ik het allemaal een beetje goed begrepen heb, want brain fog (door de chemo en vijf narcoses in anderhalf jaar tijd) speelt me nog steeds parten.
Samen met de docent en een nieuwsgierige oudere meneer die ook weleens wilde bassen, heb ik vier maten Three little birds van Bob Marley gespeeld. Dat vond ik al moeilijk genoeg. Ik moest er echt even van op adem komen.
Ik heb me aangemeld voor een proefles basgitaar bij Hart. In mijn eentje, zonder die meneer en ook zonder de docent elektrische gitaar, die drie meter verderop lekker stond te soleren voor zijn publiek met de volumeknop op 10. Elektrische gitaar, dat instrument wil ik trouwens ook nog een kans geven. Wordt vervolgd.