Respect, bassisten!

16 september 2024 - Vanmiddag had ik mijn eerste basgitaarles. Niet bij de muziekschool, maar bij nader inzien gewoon bij meester Remmert. Met ‘gewoon’ bedoel ik: net als Neil, die er gitaar heeft leren spelen – dat ik daar niet eerder aan had gedacht. Tegenwoordig timmert Remmert aan de weg als oratorium- en operazanger (bas-bariton), maar af en toe heeft hij ook nog muziekles. ‘Vooral aan gemotiveerde types, die niet aan wekelijkse vaste tijden vastzitten’, appte hij. En vanmiddag had hij even een paar uur vrij.

De basgitaar van Remmert (geen idee welk merk, maar de body was sunburst) stond me aanzienlijk beter dan het kindermaatje basgitaar dat ik zaterdag op schoot had in de muziekschool. Ik voelde me al een klein beetje een rockster.

Van tevoren moest ik twee nummers bedenken waarmee ik wilde beginnen. Rick had op Facebook Cannonball van The Breeders getipt. En Transmission van Joy Division leek me ook een geschikt nummer. Van Cannonball heb ik drie noten (of zeg je grepen?) leren spelen: G3, D1 en G1, van Transmission twee (A5 en A3).

Om bas te kunnen spelen moet je aan veel dingen tegelijk denken. Je moet weten welke fret je pakt op welke snaar (tweedimensionaal denken, best ingewikkeld). Je moet je vier linker vingers zo dicht mogelijk bij de snaren houden, en dus niet bijvoorbeeld je pink omhoogsteken zoals een deftige dame dat doet met een kopje thee – dat moet ik echt afleren. En dan gebeurt er rechts ook nog van alles. Met je wijs- en middelvinger wandel je over de snaren die je met links ingedrukt houdt, bij voorkeur een beetje in de maat, ook als tokkelen met één vinger logischer lijkt (en dat dan niet doen). Ga er maar aan staan. Respect, bassisten!

Nu heb ik huiswerk: meespelen met Cannonball en Transmission, al het bovenstaande in acht nemend. En verder – Remmerts belangrijkste tip voor beginnende bassisten – vooral lekker klooien op die bas. Ben benieuwd hoe dat gaat klinken.